Mijn gedachten over Moskou

Moskou is eigenlijk een metafoor van Rusland. Moskou is alles en Moskou is niets, het is zo Russisch als wodka en tegelijkertijd heeft Moskou helemaal niets met Rusland te maken.

Het is een stad met een rijk verleden, dat gekoesterd wordt maar vooral leeft in het heden. (bijna) Al het geld dat verdiend wordt komt in Moskou terecht en dat is dus 80%! 80% van alle inkomsten uit olie, gas, ruwe metalen en andere rijkdommen blijft in Moskou steken. Moskou draait om geld en niets anders; om geld verdienen en het op ongekende schaal uitgeven.

Voor de toerist zijn er uiteraard de bezienswaardigheden als het Kremlin, het rode plein en nog wat musea. Die belichamen het oude Moskou waar nog stijl en grandeur nog de boventoon voerde. Zelf heb ik het idee dat Moskovieten weinig acht slaan op de schatten van het verleden maar veel meer bezig zijn waar het nieuwste winkelcentrum geopend wordt of waar de hipste plek is om je te vertonen. De gebouwen schreeuwen zo veel mogelijk wansmaak, bombasme en pompeusheid, van het nieuwe geld. Loop over straat en tel de naaldhakken, ga met de metro en tel de Ipad’s en zie dat de inwoners, in hun drang om zo westers mogelijk te zijn, compleet doorschieten en eigenlijk vooral zichzelf zijn.

Het is een stad van ongekende rijkdom en tergende armoede. De stad waar Rolls Royces driedubbel geparkeerd staan maar aan diezelfde straat staat een oma te bedelen om dat haar staatspensioen niet genoeg is. De straten worden bevolkt door een ongekende hoeveelheid bontjassen maar dezelfde straten worden schoongehouden door illegale Oezbeken voor een schijntje. In Moskou zijn er kansen om bijzonder rijk te worden maar niet voor iedereen. Het is een magneet voor iedereen die geld wil verdienen en waar slechts enkelen slagen, met vlag en wimpel.

Moskou is zowel een aanklacht tegen (veel) geld als het bewijs dat teveel geld een unieke stad oplevert. Moskou raakt je, het verbaasd, verbijsterd, intrigeert en fascineert. Saai, middelmatig en ‘wel leuk’ zijn termen die voor Moskou niet geschikt zijn. Het is lastig om Moskou in een woord te vatten maar wat mij betreft is waanzin een van de weinige kanshebbers. Waanzinnige energie en snelheid, de waanzin van zoveel mooie vrouwen op een kleine oppervlakte, de waanzin van meer mercedessen dan prullenbakken, de waanzin van €12,- voor een flesje water, de waanzin van het gevoel te hebben in het centrum van de macht te lopen, de waanzin van de waanzin. Kortom; Moskou is een stad die je hartstochtelijk haat en met overgave liefhebt.