steden Ukraine

Na wat losse overdenkingen is het nu weer tijd om weer keihard aan het werk te gaan en de toeristische steden, streken en landerijen te beschrijven die onderweg de revue zijn gepasseerd.

Odessa.
Een heel andere stad dan alle andere steden in Ukraïne. Als je door een heel wazige bril kijkt (met zeer dikke jampotglazen) lijkt het in de verte wel een beetje op Parijs. In die zin dat de straten eigenlijk allemaal brede boulevards zijn geflankeerd door bomen. De gebouwen mogen een likje verf, een opknapbeurt of een sloop gebruiken maar de belangrijkste straten zijn prima gerestaureerd. Al met al ademt het een aangename sfeer, die gecombineerd met typische Ukraïnse zaken deze stad zeker een bezoek waard zijn. Prachtig station, zoals een station hoort te zijn, imposant, met veel marmer en standbeelden. Vroeger vooral havenstad maar nu ook strandbestemming. Arkadia Beach is de plek te zijn (voor beschrijving strandleven zie eventueel een van mijn vorige blogs).

Chisinau.
Hoewel eigenlijk Moldavië heb ik hem hier maar tussen geplakt. De hoofdstad van dat intrigerende landje Moldavië. Er is niet bijster veel te zien, anders dan de hoofdweg (erg druk), het park en het parlementgebouw (gebouwd door een kameraad architect met veel hoofdpijn en weinig fantasie). Vermeldenswaardig is wel dat ik bij het drukste restaurant van heel Moldavië gegeten heb, namelijk de McDonald’s! Trans-Nistrie dat land dat officieel geen land is en eigenlijk het doel om naar Moldavië af te reizen is uitgesteld naar een later tijdstip maar wordt zeker nog een keer bezocht.

Mikolaev.
Van vroeger uit een verboden stad, waar je zonder papieren niet naar binnen mocht. Hier werd namelijk de Zwarte Zee vloot van de Russen in elkaar gezet. Het bijbehorende museum heeft de tand des tijds moeilijk kunnen weerstaan maar gelukkig zit er in elke zaal wel een vrouwelijke suppoost die de bezoeker(s)(in dit geval alleen ondergetekende) zeer nauwlettend in de gaten houd. Het schijnt ook de hoofdstad van de dating industrie te zijn, maar ik had het idee dat alle bruiden al vergeven zijn.

Yalta.
In de goede oude communistische tijd was dit de badplaats van de sovjet unie. Als je goed je best had gedaan in de fabriek dan kreeg je een weekje vakantie naar Yalta aangeboden. Daarvoor hadden de sovjets, subtiel als ze waren een klein hotelletje neergezet meet 2250 kamers, zo welluidend: hotel Yalta geheten. Nu moet Yalta het zonder toegezegde vakantiegangers uit Moskou doen en dat gaat weer op kapitalistische wijze. Overal worden de grootste, meest luxueuze wolkenkrabbers neergestrooid wat het uitzicht niet echt ten goede komt maar waarschijnlijk het aantal bezoekers wel. Prachtig landschap rondom de stad, zacht glooiende, groene heuvels en op de achtergrond de steile bergen van de Krim. Vlakbij Yalta ligt Livadia Palace, het vroegere zomerpaleis van de laatste tsaar (hij heeft er maar liefst 4 jaar van mogen genieten voordat Lenin liever de macht had) maar de meeste mensen kennen het paleis als de plek waar Stalin, Churchill en Roosevelt de grenzen van het naoorlogse Europa hebben vastgesteld.

Mooie anekdote bij de ontmoeting tussen de drie leiders: Stalin begon wat krap in de voorraden condooms voor zijn manschappen te zitten en vroeg Churchill, als gunst, om wat van het spul op te sturen naar Rusland. Churchill was uiteraard de beroerdste niet maar was ook wel in voor een geintje. Aldus liet hij de condooms 2 keer zo groot maken en liet hij op de verpakking zetten: medium sized, made in Britain. Met de groeten van Churchill.

Sevastopol.
Van vroeger uit de thuishaven van de trotse Zwarte Zeevloot. Dit is nog steeds het geval, tot 2017. Daarna mag de eigen Ukraïnse marine de baai voor zichzelf hebben. Toen ik er was waren de vlaggenschepen helaas op oefening maar er lagen toch een aantal leuke schuitjes. Ook bekend (voor de echte geschiedenisfans) vanwege de oorlog op de Krim. Engeland vond, samen met Frankrijk en Turkije dat Rusland een beetje te veel invloed kreeg en een bedreiging begon te vormen voor de routes naar de Oost. Dus zetten ze samen een militaire campagne op touw om Sevastopol te veroveren. Het duurde 349 dagen voordat de stad ingenomen werd. In het bijbehorende museum, of eigenlijk een diorama is de Russische kant van het verhaal te zien. Veel heroïsche strijd van Russische zijde maar dat de Russen verloren is niet in het museum te zien. Gevalletje van iedereen schrijft zijn eigen geschiedenis.

Balaklava.
Een stad vlak bij Sevastopol en ook deze stad beschikt over een prachtige baai. Vandaar dat de Russen (daar heb je ze weer) deze baai gebruikten om de onderzeeërs te stallen. Verder zijn er overblijfselen van een Genuees fort uit de 15e eeuw. Leuk verstild stadje, afgezien van de toeristen dan en lang niet zo groot als de andere badsteden op de Krim.

Fedosiya.
Weer zo’n grote badplaats van de omvang Yalta. Mijn verblijf was in hotel rampzicht, waar nog 25 jaar achterstallig onderhoud weggewerkt moest worden, maar wel het beste uitzicht op de boulevard had. Reden voor verblijf in deze plaats is vooral vanwege het Kara Dag National park. Een soort Jurassic park maar dan zonder de dinosaurussen. Veel aparte rotsformaties waar een geoloog mij wel de juiste benamingen voor weet aan te brengen. Hoogtepunt voor alle Ukraïners aan boord van het scheepje waar we de excursie mee deden was onder een rotsboog door varen en wat kleingeld tegen de rots aan smijten. Verder is Fedosiya de geboortegrond van de Russische luchtvaart. Op een heuvel vlak buiten de plaats hebben alle grote namen (oa. Illyushin en Antonov)hun eerste stappen gezet naar het fabriceren van een vliegmachien.

Zaporishzhzya.
Buiten dat deze stad vooral een verzameling rokende schoorstenen is van waaruit niet al te schone lucht komt is deze plaats opmerkelijk vanwege 2 dingen. Dit is de geboortegrond van de Ukraïnse identiteit. Rond 1550 hebben de Kozakken op een eiland in de rivier een fort gebouwd en hadden ongeveer 200 jaar controle over een deel van het tegenwoordige Ukraïne. Totdat Tsaar Peter de Grote het gedweep met identiteit lang genoeg vond duren en er een eind aan maakte. Verder is de stad bekend vanwege de Dniprogess Dam, in de jaren 30 een zeer groot technologisch wonder en tevens de reden van de aanwezigheid van de zware industrie in de stad.